Tweede thuis

Zoals de meesten van jullie wel weten, ben ik inmiddels, na een reis van 22/23 uur aangekomen in Mozambique en dat vond ik wel een klein verslagje waard.

De vlucht is over het algemeen goed gegaan en viel alles mee. Op Brussel ging de douane veel sneller dan verwacht en, behalve dat ik een controle kreeg op bommen, omdat ik daar op af ging? ging het allemaal goed. Blijkbaar heeft de sensor waar je normaal door gaat voor elektronica en zo, tegenwoordig daar ook een sensor voor stofjes waar bommen van gemaakt worden. En daar ging ik op af zeiden ze en dat moesten ze controleren. Ze gaan dan over de boven en binnenkant van je handen met een soort stok en over je schoenen en dan gaat dat door een scanner, en daar kwam uiteraard niks uit, dus ik kon gewoon door lopen. Alle overige vluchten en overstappen gingen voor de rest prima, al denk ik wel dat ik hierna niet meer met Egypt Air wil vliegen, een over vol vliegtuig, chagrijnig personeel en heel weinig beenruimte en ze kwamen maar 2 keer langs met drinken.. dat viel wel even tegen, zeker op de vlucht van 8 uur. Maar goed, South African Airways, mijn laatste vlucht van 40 min was dan weer wel heel goed.

Eenmaal aangekomen op Maputo Bagage pick up kwam ik er achter dat mijn koffer ergens is open gemaakt, maar dat was gelukkig de koffer met voornamelijk kleren en maar een paar cadeautjes, dus ik heb er geen gedoe om gehad, en tot nu toe was er niks uit gehaald zo ver ik tot nu toe weet.

Toen ik vervolgens de uitgang uit liep, stond de hele familie, inclusief Demi, een meisje uit Nederland ook, op me te wachten op het vliegveld en was Piëtro de eerste die ook echt direct op me af kwam lopen om een knuffel te geven. Ik wist dat er iemand zou staan, maar de hele familie had ik niet verwacht, dus dat was echt een super leuke verrassing en het gekke was, het voelde gelijk weer normaal, alsof ik "even" op vakantie was geweest.
Omdat het lunch tijd was, zijn we naar Mundo's gegaan, wat een echt goed restaurant is om te eten. Daarna zijn we naar Casa 1 gereden. Daar aangekomen, stonden alle kinderen te wachten en juichen en zwaaien.. Ik was nog niet half uit de auto en Erika hing al aan mn been en Luis kreeg ik een enorme knuffel van waarna ook alle andere kinderen kwamen kroelen.

Dat is zo'n speciaal en bijzonder moment, ook heb ik toen gelijk de nieuwe kinderen Noémia, Junior en Adelino ontmoet. Noémia is een meisje van 8 en zo'n lieverdje.

Binnen een uur waren Llewelyn en Lise er ook om gedag te zeggen voor ze voor een week op vakantie gaan. Llewelyn is een dominee in Matola en Lise is zijn vrouw, vorig jaar heb ik ze veel gezien en via Facebook en Pieter en Rika zijn we op de hoogte gebleven van elkaar, dus hun ook weer in het "echt" zien was zo bijzonder. En later zijn we naar de ouders en vriendin van Pascal geweest. Dus ik heb gelijk weer veel mensen gezien die ik vorig jaar ontmoet heb.

Het komt er eigenlijk op neer dat het dus heel goed gaat, ik heb eigenlijk helemaal geen last van een cultuurshock. Daarnaast voelt het alsof ik niet weg ben geweest en alsof ik (na een lange reis) weer thuis ben gekomen..