zo bijzonder.

dag 28 - 4 weken - 2 juli 2015

Ik kan met trots zeggen dat ik vandaag 4 weken alleen ben, in Mozambique.
Het is nog maar 15 dagen tot ik naar Zuid-Afrika ga, om me aan te sluiten bij Connected.
Jullie horen de laatste tijd minder van me, omdat alles hier nu gaat zoals het gaat, het bijzondere en het nieuwe is er allemaal een beetje vanaf, waardoor de inspiratie om te schrijven een beetje verdwijnt en de motivatie is daar door ook minder.
De dingen die voor mij nu “normaal” zijn zullen voor jullie nog bijzonder zijn.
Ik zal proberen wat gebeurtenissen te beschrijven. Maar ik weet niet alles precies nog per dag.

Laten we beginnen bij zondag, afgelopen zondag is er een groep uit Zuid-Afrika aangekomen, jongeren, ouderen kinderen gemixed. Ze zijn van een kerk vlakbij Knysna, een plaatsje waar we met connected nog langs komen. Ze doen hier werk wat ze leuk vinden, de mannen en wat vrouwen zijn op het moment druk bezig met het schilderen van Casa Jemma (het wordt echt heel mooi en vooral kleurrijk) En er is een groepje met meiden en vrouwen die activiteiten doet met de kinderen in het promiss centre (een weeshuis wat op het moment wordt overgenomen door Pieter en Rika) Het promiss centre heeft wat oudere kinderen en ligt onder het groepsverblijf. Casa Jemma is ongeveer 20 minuten van het groepsverblijf vandaan en als je 20 minuten de andere kant op rijd, kom je bij het weeshuis waar ik zit.
Casa Jemma hopen ze voor het eind van het schooljaar (december/januari) af te hebben zodat de kinderen in het nieuwe schooljaar naar een nieuwe school kunnen en niet midden in het jaar hoeven te wisselen.
In 2016 zijn ze van plan om met het bouwen van het babyhuis te beginnen, dat zal op het grondgebied van het promiss centre liggen. En zal de naam Casa Valerio krijgen. De namen van de huizen zijn naar kinderen of mensen die zijn overleden die veel voor de huizen hebben betekend. Jemma is de naam van een meisje van 24 uit Engeland wat het weeshuis ondersteunde daar, zij is overleden een tijdje terug.
Valerio is de naam van een jongetje die deel was van een drieling, hij is vorig jaar overleden. Zijn zusjes zitten nog steeds in het huis hier.

Met de aankomst van de groep zag ik het groepsverblijf ook voor het eerst. Het is een grote ruimte met er omheen verschillende groepskamers (voor 3 tot 6/7 personen). Toen alle spullen boven waren gingen Pieter en Rika de groep wat vertellen over de geschiedenis van het weeshuis, het promiss centre en de overname er van. Daarna splitste de groep zich op in 2 kleinere groepen. Een groepje wat de activiteiten ging doen met de kinderen (zij gingen met Rika overleggen) en een groepje wat onderhoudsdingen en bij het bouwproject gingen helpen (zij gingen met Pieter zitten) beide groepen maakten een soort planning met wat ze waar en wanneer gingen doen en zodat de juiste mensen geregeld konden worden om te ondersteunen. Zo is Leonore er bij de kinderactiviteiten om te vertalen en gaat Pieter dagelijks langs Casa Jemma om te kijken hoe het gaat en spullen te brengen.

Afgelopen dagen heb ik dat dus vooral gedaan. Maandag de laatste kleertjes gesorteerd en gevouwen. Zodat dit gegeven kan worden aan de kinderen wanneer hier de mogelijkheid voor is.
’s avonds had ik visite van Marcelino, Aninha, Quiteria en Umar.

Dat Umar boven op m’n kamer kwam was iets heel bijzonders volgens Rika, helemaal dat hij op mn bed klom om te spelen en kroelen. Umar komt pas sinds dit jaar boven en niemand mag hem aanraken dan, alleen Piëtro. Nu klom hij uit zichzelf op m’n bed en kwam kroelen. Dit was de eerste keer dat hij zoiets deed, en al helemaal bij een gast. Dus dat was wel lief om te horen!

Dinsdag kwam de groep hier voor een activiteit met de kinderen, ze leerden hun een Portugees liedje met bewegingen en gaven hun een soort opgave/spelletjes boekje (in het portugees!) waar ze dingen meet gingen doen met de kinderen. Ik heb die dag vooral ondersteund en geholpen met dingen. Aangezien de kinderen naar school gaan moet je de activiteit twee keer doen. Zodat beide leeftijdscategorieën het hebben gedaan. Elke activiteit duurt zo’n 1,5 uur. Dus niet super lang. En de Nannies zijn dan ook aanwezig om te helpen met van alles.
Na de activiteit hebben we nog even buiten gespeeld met de kinderen. Na zo’n dag ben je echt gesloopt..

Woensdag ben ik boodschappen wezen doen met Pieter en mee geweest naar Casa Jemma. Casa Jemma ligt op de weg in de buurt van de grens. In een nog niet ontwikkeld gebied. Het is een enorm huis met veel verschillende kamers. Per 3 kinderen is er 1 kamer. De weg naar Casa Jemma is wel bijzonder.
Hier zie je de huisjes gemaakt van takken en bladeren, huisjes van nog geen 2 vierkante meter waar hele families in wonen.
Het mooie wat Pieter onderweg vertelde is, dat ze de kinderen daar ook ondersteunen en helpen. Ze organiseren 1 keer in de zoveel tijd een activiteit met de kinderen bij elkaar en daar komen dan meer dan 100 kids naar toe.
Daarnaast woont er achter Casa Jemma een vrouwtje, ze woonde in een huis van wat kleertjes en takken en bladeren. Pieter heeft een stenen huisje voor haar gebouwd en geeft haar maandelijks geld in de tijd dt er gebouwd wordt. In ruil daarvoor houd ze toezicht op het huis en zorgt dat er niks gestolen wordt. Het bedrag wat ze krijgt is niet enorm groot (2000MT = 45 euro) Maar dit zijn haar enige inkomsten. Zij is er dus enorm blij mee, want het overige eten verbouwd ze zelf, als er is.
Woensdag avond zijn we uitgenodigd om bij de groep te gaan eten. Dit was een bijzondere avond, heb veel met een meisje van 29 gesproken over dagelijkse dingen in Afrika maar ook weer over God. Het blijft zo bijzonder. Ik denk dat ik nog nooit in zo’n korte tijd, zo vaak er over heb gesproken met mensen van rond mijn leeftijd, zonder mezelf er ongemakkelijk over te voelen of te hoeven denken of ik wel de juiste dingen zeg. Na het eten was het de bedoeling dat mensen hun levensverhaal vertelde met de rol van God hier in. Dit hebben Pieter en Rika gedaan, de manager van het Promiss centre en De vrienden van Pieter en Rika die langs kwamen. Ze hebben mij gelukkig er niet naar gevraagd, ik zou niet weten hoe ik dat allemaal had moeten vertellen. Dan hadden we er nu nog gezeten haha.

Nu is het inmiddels donderdag en heb ik Pieter het geld gegeven wat sommige mensen naar me hadden overgemaakt om te geven aan hun. Daarnaast heb ik zelf wat geld bij gelegd. En heb ik een mooi bedrag van 8000MT kunnen geven. (200 euro) Helemaal in het begin had ik ook al het contante geld wat de familie had gegeven aan ze gegeven 5800 MT, zo’n 145 euro.
Ze waren er echt enorm blij mee en heel erg verrast, ze hebben hiervoor de verf voor Casa Jemma gekocht en de verf spullen. Hierdoor kon deze week heel veel geverfd worden en zijn ze een heel stuk verder dan dat ze waren. Daarnaast wordt van dit geld ook een deel van het plafond betaald voor casa Jemma, want ook dit zat er nog niet in. Hier gaan ze vandaag mee aan de slag.
Dus iedereen, super bedankt voor het geld!
Ze zijn er onwijs blij mee!

Als er nog meer mensen zijn die geld willen doneren (elke euro helpt) dan kan je het geld overmaken naar mij:
NL45RABO0351131485 tnv M Baars
Zet in de beschrijving graag iets van All nations oid, Zodat ik weet dat het hier voor bestemd is.

Lieve mensen, de blog is toch weer langer dan ik van te voren had gedacht en bedacht.
Ik ben ontzettend blij met alle lieve en leuke reacties en berichtjes. Inmiddels gaat het met mij hier echt goed. Ik ben helemaal gewend, voel me op m’n plaats en vind het eigenlijk jammer dat ik over 15 dagen al weg ga. Ik hoop met heel mijn hart hier snel terug te komen. Het liefst met andere mensen, om hun dit ook te laten ervaren. Het is allemaal zo bijzonder.

xoxox