Dans met tante Rita..
Door: Muriël
Blijf op de hoogte en volg Muriël
14 Juli 2017 | Mozambique, Matola
Woensdag 14 juli 2017
Mijn vertrek naar Mozambique was toch echt een feit.. Aan de ene kant zoveel zin om de kinderen weer te zien, aan de andere kant gedag zeggen tegen mensen die eigenlijk in Mozambique horen te zijn.. Zo’n dubbel gevoel. Het afscheid ging best oke en was gelukkig minder heftig dan vorig jaar, maar toch..
En eenmaal door de security begon dan toch eindelijk deel 2 van de reis. De vlucht naar Johannesburg was prima, maar 1,5 uur vliegen. Wel helaas weer vertraging, dat zorgt toch voor de nodige spanningen. Eenmaal (optijd) aangekomen in Johannesburg, opzoek naar de plek waar je voor internationale vluchten je bagage opnieuw incheckt. Ook die vrij makkelijk kunnen vinden. Dus al met al was ik eigenlijk best blij. Toen begon de ellende..
Ik stond bij de incheckbalie toen er een grondstewardess kwam.. “sorry miss, our system is not working, so you have to wait 5 minutes” Dus ik heel droog: “fine with me, as long as i can catch my flight, i’m oke with everything”. 5 minuten in Afrika is natuurlijk nooit 5 minuten maar eerder 15/20 minuten. Dus ik was inmiddels aan de praat geraakt met een mevrouw voor me die voor zaken naar Mozambique(toevallig Matola) moest. Die wist mij te vertellen dat er helemaal niks aan de hand was met het systeem, maar dat de vlucht overboekt was.. Dus ik zei tegen dr: “maar ik heb al online ingechecked, dan mag ik toch gewoon door?” Maar dat dacht die mevrouw van niet.
Dus na een minuut of 25 kwam de grondstewardess weer:”Sorry, your flight was overbooked, we will get you on the plane of 19:10 instead of 16:10, without any costs.” Dus ik zei weer: “Can i ask you something, i checked in online, yesterday, is that a problem” Ook van haar kreeg ik het antwoord dat dat niet uitmaakte en dat ik op de nieuwe vlucht kwam. Onze bagage moest wel alvast ingechecked worden, dus weer wachten, om ook dit te kunnen doen. Eenmaal bij die balie zei de mevrouw: “ooeh miss, you have to run, your flight is allready boarding!” dus ik: “huh i thought my flight was at 19:10 now..” “no,no,no miss! you checked in online, you’re on this fligt” (wat ik dacht was: gohh echt joh?) Wat ik zei was: “oke, but how am i ever gonna get through security and passport check and get on the other side of the airport and in the plane, in 20 minutes? (mijn vlucht was namelijk ook nog even vervroegd van: 16:10 naar 15:50 en het was inmiddels al 15:30) Nou dat werd even geregeld, ze zouden wachten op me… Ook weer een hele ervaring, door speciale security met een beveilingings meneer en iemand van het vliegveld.. Naar de paspoort controle, waar iedereen staat te wachten maar zelf voor mag op iedereen, snelwandelend naar de gate (15 min lopen) waar een busje staat te wachten om je naar een mega schattig vliegtuigje te brengen! (ienieminie, met een rij met enkele stoelen aan de ene kant en rij met dubbele aan de andere kant..
En dan eindelijk, na een reis van ongeveer 8 uur, in Mozambique. Ik mocht gelukkig de eerste nacht bij Llewelyn en Lize slapen, aangezien ik nog geen eten of iets had of boodschappen kon doen, was dat wel zo fijn!
Donderdag 5 juli 2017
Woehoee! eindelijk naar de kinderen! Maar eerst.. boodschappen doen! Ik had heel netjes een lijst gemaakt, aangezien ik nog ongeveer dacht te weten waar alles stond.. Dus opweg naar Shoprite.
Daar aangekomen wilde ik eerst even pinnen.. Naah daar dacht het automaat anders over: Barclais: card rejected. Dan maar naar Millenium: this can not be proceeded. Aaaaaah top. geen cash dus, dan maar eerst kijken of dat ligt aan mn kaart of de bank. Dus data gehaald bij Vodacom.. Daar ging het pinnen wel gewoon! Dan maar weer proberen bij de bank.. Nouja die weigerde dus echt. Dus dan maar shoprite in en daar ook pinnen. Ik trots mn lijstje klopte aardig (de volgorde) tot punt 4.. ze hebben nog al wat dingen verplaatst of niet meer in de winkel.. wat er voor zorgde dat ik alsnog door alle gangpaden moest. Uiteindelijk alles gevonden. Maar schrok wel van het bedrag. Bijna 3 keer zoveel als hoeveel alles vorig jaar kostte. Maar dat komt: 1. omdat de euro meer waard is.. (70 Met is nu 1 euro, ipv 40 Met 1 euro) En daarnaast zijn de prijzen ook nog gestegen van veel producten.. Het verklaard een hoop, maar het is wel een beetje gek.. Want als ik dingen al vrij duur vind, hoe moet het dan voor de bevolking zijn, die verdienen echt weinig per maand!
Na mijn shop-ervaring, even gewacht op Llewelyn die me weer op zou halen. Toen hij aankwam rijden en ik de deur van het busje open deed, schrok ik en deed ik de deur weer dicht. Ik dacht namelijk dat ik iemand anders auto open had gemaakt omdat er een mevrouw voorin zat (ik dacht aan de bestuurderskant, maar was even vergeten dat dat aan de andere kant hier zit). Maar toen kwam Llewelyn om de auto gelopen. Dus ik weer verbaast.. Bleek het dat Leonore voorin zat, maar had haar helemaal niet herkend! gelukkig kon zij er ook om lachen!
En nu, 2 uur later, zit ik schoon (even, koud, gedouched) in Casa 1.
Ik werd verwelkomt met een : Muuuuuuuurieeeeeeeeeel! You are back! We missed you! allemaal knuffels om vervolgens de vraag te krijgen: “Where is Jasper?” Goed. duidelijk. Gelukkig kon ik ze vertellen dat Jasper volgende week komt. En dat leverde heel wat blije gezichten op! Vervolgens kwam de vraag: “Is there a group?” Dus ook daarop kon ik antwoorden: Die komt woensdag! Waarop een hele harde: YES! kwam. Vervolgens de vraag: “same group?” Dus ik weer: “Nee, alleen: Jasper, my mom and my dad are the same! But You’ll like it, lots of people to play with” Daarna was iedereen tevreden met de antwoorden. Tot ik boven was en eerst Aninha een praatje kwam maken.. En 5 minuten later liep Luis ook de trap op met de woorden:
“So Muriël, you’re here, where is Demi?” Dus ik: “Sorry Luis, she is at home in Holland”. “But she was with you last year, why not now” Was de vervolg vraag.. Dus ik weer: “because she had other plans, but maybe another year.” Nouja, dat antwoord kon er gelukkig mee door!
Na het rustmoment (van 13:00 tot 15:00) was het tijd om dan echt naar beneden te gaan, naar de kinderen! Omdat een aantal kinderen nog op school waren, eerst even met de kleinsten en degene die ’s ochtends school hadden. En vooral niet al te moeilijke dingen doen.. Gewoon kroelen en spelen. Ze hebben weer een obsessie van telefoons en camera’s dus maar weer dezelfde riedel als vorig jaar.. telefoons mogen ze niet mee. En camera heel af en toe als het rustig is. Maar als de groep er is, stop ik daar ook weer mee.. Aangezien ze zich met de groep dan bezig kunnen/moeten houden. En niet met telefoons.
S avonds, was weer een hele nieuwe ervaring. Koken in het donker. Het licht in de keuken deed het niet. Dus ik heb gekookt met de zaklamp van m’n telefoon. Uitdaging op zich. Maar het smaakte prima! Om vervolgens te picknicken op m’n bed. (de woonkamer was even een opslag, dus daar kon ik niet in) maar allemaal nieuwe ervaringen.
Eenmaal weer beneden na het eten, begon Aninha opeens te zingen.. Dans met tante Rita Rita, dans met tante Rita.. Naar boven.. Naar boven.. En vervolgens We gaan van links, naar rechts en we klappen klappen klappen... Allemaal liedjes die we vorig jaar, in het Nederlands, bij een soort minidisco hadden gedaan bij de groep.. En ze kenden hem nog.. Toch wel een bijzonder moment.. Want dan besef je ook, wat je met ze doet, onthouden ze! En vonden ze dus ook leuk. Wat je doet heeft dus komt binnen!
Ik moet wel zeggen, toen de kinderen ’s avonds naar bed waren.. Was het wel stil in huis.. Andere jaren was ik gewend om nog even tv te kijken samen, spelletje te doen, over de dag te praten, te bedenken wat we komende dagen gingen doen.. Nu.. niks.. Gelukkig heb ik wel internet nu op mijn telefoon en kan ik dus met mensen appen.. Ik ga binnenkort zorgen dat ik veel internet koop in 1 keer, zodat ik ook wat films/series kan kijken/downloaden.. Want m’n Netflix films raken een beetje op, en dat is toch wel iets wat fijn is om te doen, als je alleen bent ’s avonds!
Vrijdag 6 juli 2017
Een nieuwe dag. Ik begon de dag met even echt goed geslapen te hebben. Ik moet altijd weer even wennen aan nieuwe bedden, nieuwe huizen, nieuwe indrukken, dus dan slaap ik de eerste nacht niet zo veel of heel onrustig. En dat was ook nu het geval. Dus ik dacht, zet even geen wekker.. Maarja.. de kinderen zijn wel beneden.. Daardoor had ik een natuurlijke wekker!
Nu vandaag, gewoon veel bij de kinderen zijn. Ik ga niet zo veel bijzonders doen denk ik. Vanochtend even alles schoongemaakt en opgeruimd voor mezelf, zodat, wanneer ik vanavond weer in het donker kook. Het wel gewoon netjes is!
Verder is Heriqueta mega schattig! Ze komt constant kroelen, lacht heel veel en is net een soort papegaai.. Ze herhaalt regelmatig woorden die je zegt. Wel merk ik dat er weinig Engels om de kinderen heen wordt gesproken.. Erika haar Engels is nog het zelfde als vorig jaar, al was ze vorig jaar juist enorm vooruit gegaan. Junior en Adelino spreken juist bijna geen Engels meer, net als Umar. Assu en Hermiena zijn nu 2 boeven. Ondeugende dingen doen staat boven aan hun lijstje, maar ze zijn daarnaast nog altijd heel lief! (en ze lopen nog steeds in hun prinsessenjurkjes en Unox mutsen)
Aninha, Quiteria en Marcelino zijn duidelijk ouder geworden, en in een leeftijd nu, dat ze echt richting tiener zijn toe gaan. Aninha zorgt enorm mee voor de kleintjes. Quiteria is wat rustiger geworden. Marcelino gaat gelukkig veel beter op school (hij kwam uit zichzelf: Muriel, ik haal geen 0 meer, kijk!) Hawa gaat het ook stukken beter mee, ze kijkt en doet een stuk helderder. Amelia is gegroeid, maar dan vooral in de breedte haha, ze houdt enorm van eten ;p.. Dudu is nog altijd even rustig en cool als die altijd deed. Maar wel heel lief. Als je spontaan armen om je heen voelt, is het een grote kans dat het Dudu is (Idrussi). Rosa en Aly zijn ook rustiger geworden, maar nog wel even vrolijk. Zij gaan nu in de weekenden naar hun vader! Dus dat is een goede vooruitgang voor hun! Luis is nog altijd Luis, niks veranderd, lacht, pret oogjes, af en toe een praatje maken en verder veel zijn eigen ding doen.. dat is Luis..
Ik moet wel zeggen, voor mijn gevoel hoor ik Pieter, Rika en de jongens overal waar ik loop in huis.. Het wordt nu gelukkig wel minder. Maar het is heel gek, om zonder hun hier te zijn!
Mijn vertrek naar Mozambique was toch echt een feit.. Aan de ene kant zoveel zin om de kinderen weer te zien, aan de andere kant gedag zeggen tegen mensen die eigenlijk in Mozambique horen te zijn.. Zo’n dubbel gevoel. Het afscheid ging best oke en was gelukkig minder heftig dan vorig jaar, maar toch..
En eenmaal door de security begon dan toch eindelijk deel 2 van de reis. De vlucht naar Johannesburg was prima, maar 1,5 uur vliegen. Wel helaas weer vertraging, dat zorgt toch voor de nodige spanningen. Eenmaal (optijd) aangekomen in Johannesburg, opzoek naar de plek waar je voor internationale vluchten je bagage opnieuw incheckt. Ook die vrij makkelijk kunnen vinden. Dus al met al was ik eigenlijk best blij. Toen begon de ellende..
Ik stond bij de incheckbalie toen er een grondstewardess kwam.. “sorry miss, our system is not working, so you have to wait 5 minutes” Dus ik heel droog: “fine with me, as long as i can catch my flight, i’m oke with everything”. 5 minuten in Afrika is natuurlijk nooit 5 minuten maar eerder 15/20 minuten. Dus ik was inmiddels aan de praat geraakt met een mevrouw voor me die voor zaken naar Mozambique(toevallig Matola) moest. Die wist mij te vertellen dat er helemaal niks aan de hand was met het systeem, maar dat de vlucht overboekt was.. Dus ik zei tegen dr: “maar ik heb al online ingechecked, dan mag ik toch gewoon door?” Maar dat dacht die mevrouw van niet.
Dus na een minuut of 25 kwam de grondstewardess weer:”Sorry, your flight was overbooked, we will get you on the plane of 19:10 instead of 16:10, without any costs.” Dus ik zei weer: “Can i ask you something, i checked in online, yesterday, is that a problem” Ook van haar kreeg ik het antwoord dat dat niet uitmaakte en dat ik op de nieuwe vlucht kwam. Onze bagage moest wel alvast ingechecked worden, dus weer wachten, om ook dit te kunnen doen. Eenmaal bij die balie zei de mevrouw: “ooeh miss, you have to run, your flight is allready boarding!” dus ik: “huh i thought my flight was at 19:10 now..” “no,no,no miss! you checked in online, you’re on this fligt” (wat ik dacht was: gohh echt joh?) Wat ik zei was: “oke, but how am i ever gonna get through security and passport check and get on the other side of the airport and in the plane, in 20 minutes? (mijn vlucht was namelijk ook nog even vervroegd van: 16:10 naar 15:50 en het was inmiddels al 15:30) Nou dat werd even geregeld, ze zouden wachten op me… Ook weer een hele ervaring, door speciale security met een beveilingings meneer en iemand van het vliegveld.. Naar de paspoort controle, waar iedereen staat te wachten maar zelf voor mag op iedereen, snelwandelend naar de gate (15 min lopen) waar een busje staat te wachten om je naar een mega schattig vliegtuigje te brengen! (ienieminie, met een rij met enkele stoelen aan de ene kant en rij met dubbele aan de andere kant..
En dan eindelijk, na een reis van ongeveer 8 uur, in Mozambique. Ik mocht gelukkig de eerste nacht bij Llewelyn en Lize slapen, aangezien ik nog geen eten of iets had of boodschappen kon doen, was dat wel zo fijn!
Donderdag 5 juli 2017
Woehoee! eindelijk naar de kinderen! Maar eerst.. boodschappen doen! Ik had heel netjes een lijst gemaakt, aangezien ik nog ongeveer dacht te weten waar alles stond.. Dus opweg naar Shoprite.
Daar aangekomen wilde ik eerst even pinnen.. Naah daar dacht het automaat anders over: Barclais: card rejected. Dan maar naar Millenium: this can not be proceeded. Aaaaaah top. geen cash dus, dan maar eerst kijken of dat ligt aan mn kaart of de bank. Dus data gehaald bij Vodacom.. Daar ging het pinnen wel gewoon! Dan maar weer proberen bij de bank.. Nouja die weigerde dus echt. Dus dan maar shoprite in en daar ook pinnen. Ik trots mn lijstje klopte aardig (de volgorde) tot punt 4.. ze hebben nog al wat dingen verplaatst of niet meer in de winkel.. wat er voor zorgde dat ik alsnog door alle gangpaden moest. Uiteindelijk alles gevonden. Maar schrok wel van het bedrag. Bijna 3 keer zoveel als hoeveel alles vorig jaar kostte. Maar dat komt: 1. omdat de euro meer waard is.. (70 Met is nu 1 euro, ipv 40 Met 1 euro) En daarnaast zijn de prijzen ook nog gestegen van veel producten.. Het verklaard een hoop, maar het is wel een beetje gek.. Want als ik dingen al vrij duur vind, hoe moet het dan voor de bevolking zijn, die verdienen echt weinig per maand!
Na mijn shop-ervaring, even gewacht op Llewelyn die me weer op zou halen. Toen hij aankwam rijden en ik de deur van het busje open deed, schrok ik en deed ik de deur weer dicht. Ik dacht namelijk dat ik iemand anders auto open had gemaakt omdat er een mevrouw voorin zat (ik dacht aan de bestuurderskant, maar was even vergeten dat dat aan de andere kant hier zit). Maar toen kwam Llewelyn om de auto gelopen. Dus ik weer verbaast.. Bleek het dat Leonore voorin zat, maar had haar helemaal niet herkend! gelukkig kon zij er ook om lachen!
En nu, 2 uur later, zit ik schoon (even, koud, gedouched) in Casa 1.
Ik werd verwelkomt met een : Muuuuuuuurieeeeeeeeeel! You are back! We missed you! allemaal knuffels om vervolgens de vraag te krijgen: “Where is Jasper?” Goed. duidelijk. Gelukkig kon ik ze vertellen dat Jasper volgende week komt. En dat leverde heel wat blije gezichten op! Vervolgens kwam de vraag: “Is there a group?” Dus ook daarop kon ik antwoorden: Die komt woensdag! Waarop een hele harde: YES! kwam. Vervolgens de vraag: “same group?” Dus ik weer: “Nee, alleen: Jasper, my mom and my dad are the same! But You’ll like it, lots of people to play with” Daarna was iedereen tevreden met de antwoorden. Tot ik boven was en eerst Aninha een praatje kwam maken.. En 5 minuten later liep Luis ook de trap op met de woorden:
“So Muriël, you’re here, where is Demi?” Dus ik: “Sorry Luis, she is at home in Holland”. “But she was with you last year, why not now” Was de vervolg vraag.. Dus ik weer: “because she had other plans, but maybe another year.” Nouja, dat antwoord kon er gelukkig mee door!
Na het rustmoment (van 13:00 tot 15:00) was het tijd om dan echt naar beneden te gaan, naar de kinderen! Omdat een aantal kinderen nog op school waren, eerst even met de kleinsten en degene die ’s ochtends school hadden. En vooral niet al te moeilijke dingen doen.. Gewoon kroelen en spelen. Ze hebben weer een obsessie van telefoons en camera’s dus maar weer dezelfde riedel als vorig jaar.. telefoons mogen ze niet mee. En camera heel af en toe als het rustig is. Maar als de groep er is, stop ik daar ook weer mee.. Aangezien ze zich met de groep dan bezig kunnen/moeten houden. En niet met telefoons.
S avonds, was weer een hele nieuwe ervaring. Koken in het donker. Het licht in de keuken deed het niet. Dus ik heb gekookt met de zaklamp van m’n telefoon. Uitdaging op zich. Maar het smaakte prima! Om vervolgens te picknicken op m’n bed. (de woonkamer was even een opslag, dus daar kon ik niet in) maar allemaal nieuwe ervaringen.
Eenmaal weer beneden na het eten, begon Aninha opeens te zingen.. Dans met tante Rita Rita, dans met tante Rita.. Naar boven.. Naar boven.. En vervolgens We gaan van links, naar rechts en we klappen klappen klappen... Allemaal liedjes die we vorig jaar, in het Nederlands, bij een soort minidisco hadden gedaan bij de groep.. En ze kenden hem nog.. Toch wel een bijzonder moment.. Want dan besef je ook, wat je met ze doet, onthouden ze! En vonden ze dus ook leuk. Wat je doet heeft dus komt binnen!
Ik moet wel zeggen, toen de kinderen ’s avonds naar bed waren.. Was het wel stil in huis.. Andere jaren was ik gewend om nog even tv te kijken samen, spelletje te doen, over de dag te praten, te bedenken wat we komende dagen gingen doen.. Nu.. niks.. Gelukkig heb ik wel internet nu op mijn telefoon en kan ik dus met mensen appen.. Ik ga binnenkort zorgen dat ik veel internet koop in 1 keer, zodat ik ook wat films/series kan kijken/downloaden.. Want m’n Netflix films raken een beetje op, en dat is toch wel iets wat fijn is om te doen, als je alleen bent ’s avonds!
Vrijdag 6 juli 2017
Een nieuwe dag. Ik begon de dag met even echt goed geslapen te hebben. Ik moet altijd weer even wennen aan nieuwe bedden, nieuwe huizen, nieuwe indrukken, dus dan slaap ik de eerste nacht niet zo veel of heel onrustig. En dat was ook nu het geval. Dus ik dacht, zet even geen wekker.. Maarja.. de kinderen zijn wel beneden.. Daardoor had ik een natuurlijke wekker!
Nu vandaag, gewoon veel bij de kinderen zijn. Ik ga niet zo veel bijzonders doen denk ik. Vanochtend even alles schoongemaakt en opgeruimd voor mezelf, zodat, wanneer ik vanavond weer in het donker kook. Het wel gewoon netjes is!
Verder is Heriqueta mega schattig! Ze komt constant kroelen, lacht heel veel en is net een soort papegaai.. Ze herhaalt regelmatig woorden die je zegt. Wel merk ik dat er weinig Engels om de kinderen heen wordt gesproken.. Erika haar Engels is nog het zelfde als vorig jaar, al was ze vorig jaar juist enorm vooruit gegaan. Junior en Adelino spreken juist bijna geen Engels meer, net als Umar. Assu en Hermiena zijn nu 2 boeven. Ondeugende dingen doen staat boven aan hun lijstje, maar ze zijn daarnaast nog altijd heel lief! (en ze lopen nog steeds in hun prinsessenjurkjes en Unox mutsen)
Aninha, Quiteria en Marcelino zijn duidelijk ouder geworden, en in een leeftijd nu, dat ze echt richting tiener zijn toe gaan. Aninha zorgt enorm mee voor de kleintjes. Quiteria is wat rustiger geworden. Marcelino gaat gelukkig veel beter op school (hij kwam uit zichzelf: Muriel, ik haal geen 0 meer, kijk!) Hawa gaat het ook stukken beter mee, ze kijkt en doet een stuk helderder. Amelia is gegroeid, maar dan vooral in de breedte haha, ze houdt enorm van eten ;p.. Dudu is nog altijd even rustig en cool als die altijd deed. Maar wel heel lief. Als je spontaan armen om je heen voelt, is het een grote kans dat het Dudu is (Idrussi). Rosa en Aly zijn ook rustiger geworden, maar nog wel even vrolijk. Zij gaan nu in de weekenden naar hun vader! Dus dat is een goede vooruitgang voor hun! Luis is nog altijd Luis, niks veranderd, lacht, pret oogjes, af en toe een praatje maken en verder veel zijn eigen ding doen.. dat is Luis..
Ik moet wel zeggen, voor mijn gevoel hoor ik Pieter, Rika en de jongens overal waar ik loop in huis.. Het wordt nu gelukkig wel minder. Maar het is heel gek, om zonder hun hier te zijn!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
